POINT DE CONTACT / Հպման կետ
Dalan Art Gallery, Yerevan (ARMENIEN), im Rahmen des Kunststipendium in Armenien, von KulturDialog Armenien und Atelier Mondial, International Arts Exchange Program, unterstützten
Kuratorin der Ausstellung : Sona Hovhannisian (Kunstkritikerin, Kuratorin)
Vom 27. Oktober bis 1. Dezember 2021
Die Ausstellung “Point de contact” zeigt Zeichnungen des französischen Künstlers Emmanuel Henninger. Der Künstler, der monatelang in Armenien gelebt und gearbeitet hat, weicht nicht von seinem früheren Interesse an der Landschaft ab, die er als Zeuge menschlicher Aktivitäten betrachtet.
Die Landschaft ist traditionell eine der klassischsten und emotionalsten Gattungen der bildenden Kunst. Beim Betrachten eines Naturbildes identifiziert sich der Betrachter unwillkürlich mit der Umgebung und bewegt sich gedanklich, auch wenn es sich um einen unbekannten, aber dennoch vertrauten Ort handelt.
In einem unbekannten, fremden Land wird die Natur zu einem Mittel, um den eigenen lokalen Kontext und die eigene Wahrnehmung zu revidieren. Was sagt uns das Bild der Natur? Durch die Übertragung scheinbar ganzer Landschaften auf eine Bildfläche gelten die ersten beiden Werke als sehr naturalistisch und eindrucksvoll.
Die beiden großformatigen Landschaften sind in einem sehr klassischen Stil gehalten und stellen die Felsen von Geghard und die Ebenen von Jermuk dar. Mit einem bewundernden Blick, der typisch für einen Menschen ist, vermittelt der Künstler die Szene vor ihm so umfassend wie möglich. Sie versetzen uns an den Ort, an dem man noch immer nach einem Spiegelbild der Ursprünge der lokalen Gesellschaft sucht, in einen Kontext, der den Künstler dazu veranlasst, sich auf eine andere Technik, eine andere Art der Naturbetrachtung zu beziehen.
Bewusst findet Emmanuel Henninger einen neuen Berührungspunkt mit der Natur und verbindet ihn mit der neuen Umgebung. In einer Serie von kleinen Tuschezeichnungen erkundet der Künstler einen anderen Weg, die Natur kennenzulernen und mit ihr zu interagieren. Betrachten wir bei den ersten beiden Arbeiten die Landschaft aus der Vogelperspektive, so steht der Künstler/Betrachter hier vor riesigen Felsen oder Bäumen! Unwillkürlich stellt sich die Frage, ob es nicht dieser kleine Teil ist, den wir oft sehen und mit dem wir uns durch monumentale Bilder identifizieren. Ist es möglich, das Ganze in einer Episode zu sehen?
Kuratorin, Sona Hovhannisyan (KulturDialog Armenien)
Համադրողի տեքստ
«Հպման կետ» ցուցադրությունը ներկայացնում է ֆրանսիացի արվեստագետ Էմանուել Հենինգերի՝ Հայաստանում ստեղծած գծանկարները: Ամիսներ շարունակ ապրելով և ստեղծագործելով Երևանում՝ արվեստագետը չի շեղվում բնապատկերի հանդեպ ունեցած իր նախկին հետաքրքրությունից` դիտարկելով այն որպես մարդկային գործունեության ականատես։
Բնանկարն ավանդաբար կերպարվեստի ամենադասական և հուզական ժանրերից է: Բնության պատկեր տեսնելիս՝ դիտողն ակամայից նույնացնում է իրեն միջավայրի հետ՝ մտովի տեղափոխվելով, անգամ եթե անծանոթ, բայց հարազատ վայր:
Անծանոթ և օտար երկրում բնությունը դառնում է միևնույն ժամանակ տեղի համատեքստի և սեփական ընկալողության վերանայման միջոց: Ի՞նչ է մեզ պատմում բնության պատկերը, պարզապես իր վեհությունն է փաստո՞ւմ, թե՞ անդրադառնում է բնապահպանական խնդրի և բնությանը մարդու միջամտությանը: Փորձելով մի նկարչական հարթության վրա տեղափոխել թվացյալ ամբողջական բնապակերը՝ առաջին երկու աշխատաքնները շատ նատուրալիստական են և տպավորիչ:
Լայնածավալ երկու բնանկարներն արված են խիստ դասական ոճով՝ ներկայացնելով Գեղարդի ժայռերն ու Ջերմուկի դաշտերը: Մարդուն բնորոշ հիացական հայացքով արվեստագետը հնարավորինս համապարփակ և մոնումենտալ կերպով փոխանցել է իր առջև բացված տեսարանը: Այն տեղափոխում է հենց այն վայր, որտեղ տեղի հասարակության ակունքների և համատեքստի արտացոլումն է որոնվում՝ արվեստագետին հուշելով անդրադառնալ այլ տեխնիկայի և բնությունը տեսնելու մեկ այլ միջոցի:
Էմանուել Հենինգերը գիտակցաբար նոր հպման կետ է գտնում բնության հետ:
Թանաքով և կետային հպումով արված փոքր գծանկարների շարքի մեջ արվեստագետը հետազոտում է բնությունը ճանաչելու և դրա հետ հաղորդակցվելու այլ միջոց: Եթե առաջին երկու աշխատաքներում բնապատկերը կարծես թռչնի բարձրությունից ենք տեսնում, ապա այստեղ արվեստագետը/դիտողը հայտնվում է հսկայական ժայռերի առջև կանգած: Ակամայից հարց է առաջանում. արդյո՞ք հենց այդ փոքր հատվածը չէ, որ մենք հաճախ տեսնում ենք և մեր զգայարանների միջոցով նույնացնում ենք մոնումենտալ պատկերների հետ: Հնարարվո՞ր է, արդյո՞ք, մեկ դրվագում տեսնել ամբողջը։
Համադրող` Սոնա Հովհաննիսյան (KulturDialog Armenien)